حداکثر طول کابل فیبر نوری: عواملی که باید در نظر بگیرید

کابل های فیبر نوری یک مؤلفه مهم سیستم های ارتباطی مدرن هستند و داده ها را در مسافت های طولانی با سرعت بالا منتقل می کنند. حداکثر طول کابل فیبر نوری هنگام طراحی و نصب این سیستم ها یک نکته مهم است.

درک عوامل مؤثر بر طول کابل می تواند به اطمینان حاصل شود که یک شبکه فیبر نوری به طور کارآمد و قابل اعتماد عمل می کند.

حداکثر فاصله کابل فیبر نوری بسته به چندین عامل از جمله نوع کابل ، طول موج نور مورد استفاده و کیفیت کابل متفاوت است.

به طور کلی ، کابل های فیبر نوری تک حالت حداکثر فاصله بیشتری نسبت به کابل های چند حالته دارند.

برای بیشتر برنامه ها ، حداکثر فاصله هر نوع کابل فیبر نوری در حدود 62.14 مایل (100 کیلومتر) است.

با این حال ، برخی از برنامه ها به مسافت های طولانی تر نیاز دارند و کابل ها و تجهیزات تخصصی ممکن است برای دستیابی به این مسافت ها لازم باشد.

غذای اصلی

• 1. حداکثر فاصله کابل فیبر نوری بسته به چندین عامل از جمله نوع کابل ، طول موج نور مورد استفاده و کیفیت کابل متفاوت است.

• 2. نصب مناسب و استفاده از کابلهای فیبر نوری برای اطمینان از عملکرد حداکثر و ماندگاری بسیار مهم است.

• 3. درک اصول طراحی و نصب کابل فیبر نوری می تواند به ایجاد سیستم های ارتباطی کارآمد و قابل اعتماد کمک کند.

  
  

اصول طراحی کابل فیبر نوری

هسته و روکش

کابل های فیبر نوری از یک هسته ، روکش و پوشش تشکیل شده است. هسته قسمت اصلی کابل است که در آن نور از آن عبور می کند و معمولاً از آن ساخته شده است شیشه یا پلاستیک.

روکش دار لایه ای از مواد است که هسته را احاطه کرده و به نگه داشتن نور در داخل هسته کمک می کند. این ماده معمولاً از ماده متفاوتی نسبت به هسته ساخته شده است ، با ضریب انکسار پایین تر.

این روکش در جلوگیری از فرار نور از هسته ضروری است که منجر به از بین رفتن سیگنال می شود.

ژاکت و اعضای قدرت

ژاکت پوشش محافظ بیرونی کابل فیبر نوری است. این ژاکت معمولاً از ماده ای با دوام مانند PVC یا پلی اتیلن ساخته شده است. علاوه بر این ژاکت ، کابل های فیبر نوری نیز حاوی اعضای قدرت هستند.

اینها به طور معمول از موادی مانند آرامید یا فایبرگلاس ساخته شده اند و برای جلوگیری از شکستن یا کشش آن ، پشتیبانی بیشتری به کابل ارائه می دهند.

انواع کابل های فیبر نوری

دو نوع اصلی کابل فیبر نوری وجود دارد: فیبر چند حالته و فیبر تک حالت انتقال داده ها.

کابل های فیبر چند حالته در انواع مختلفی از جمله OM1 ، OM2 ، OM3 ، OM4 و OM5 قرار می گیرند. هر نوع حداکثر طول و ظرفیت پهنای باند متفاوت است.

از طرف دیگر ، فیبر تک حالته به گونه ای طراحی شده است که فقط یک حالت نور را حمل می کند. این امکان مسافت های طولانی تر و ظرفیت پهنای باند بالاتر را نسبت به فیبر چند حالته فراهم می کند.

کابل های فیبر تک حالته می توانند داده ها را در مسافت های بسیار طولانی تر از کابل های فیبر چند حالته منتقل کنند ، اما برای آنها گران تر هستند ساخت و نصب.

عملکرد فیبر نوری و مشخصات

پهنای باند و انتقال داده

کابل های فیبر نوری دارای پهنای باند بالایی هستند که به آنها امکان می دهد مقادیر زیادی از داده ها را در مسافت های طولانی منتقل کنند. پهنای باند کابل فیبر نوری با قطر هسته ، دیافراگم عددی و طول موج تعیین می شود.

هرچه قطر هسته بزرگتر باشد ، پهنای باند بیشتر می شود. به طور مشابه ، هرچه دیافراگم عددی بالاتر باشد ، پهنای باند بالاتر می رود.

پهنای باند یک کابل فیبر نوری را می توان با استفاده از طول موج های مختلف نور (چند برابر تقسیم طول موج) یا با استفاده از حالت های مختلف نور (Multiplexing Division Division) افزایش داد.

میرایی و پراکندگی

ضعف و پراکندگی دو عامل مهمی است که بر عملکرد کابل های فیبر نوری تأثیر می گذارد. به عنوان حرکت سیگنال از طریق کابل فیبر نوری به از دست دادن قدرت سیگنال اشاره دارد.

ضعف کابل فیبر نوری با طول ، طول موج و کیفیت آن تعیین می شود.

هرچه کابل طولانی تر باشد ، میرایی بیشتر می شود. به طور مشابه ، هرچه طول موج بیشتر باشد ، میرایی بیشتر می شود.

پراکندگی به گسترش سیگنال هنگام عبور از کابل فیبر نوری اشاره دارد.

پراکندگی می تواند در اثر پراکندگی کروماتیک ایجاد شود ، که در اثر سرعت های مختلف نور در طول موج های مختلف یا با پراکندگی معین ایجاد می شود ، که ناشی از حالت های انتشار مختلف نور در کابل فیبر نوری است.

استانداردها و کیفیت

چندین سازمان استاندارد وجود دارد که عملکرد و کیفیت کابل های فیبر نوری را تعریف می کنند. انجمن صنعت ارتباطات از راه دور (TIA) و انستیتوی مهندسان برق و الکترونیک (IEEE) دو سازمان از این دست هستند.

TIA استانداردهای کابل های فیبر نوری مورد استفاده در شبکه های ارتباطات را تعریف می کند ، در حالی که IEEE استانداردهای کابل های فیبر نوری مورد استفاده در شبکه های داده را تعریف می کند.

کیفیت کابل فیبر نوری با عملکرد آن از نظر پهنای باند ، میرایی و پراکندگی تعیین می شود. کابل های فیبر نوری با کیفیت بالا به منظور پاسخگویی به نیازهای عملکرد تعیین شده توسط این سازمان های استاندارد طراحی شده اند.

ملاحظات نصب و رسیدگی

تکنیک های نصب مناسب

هنگام نصب کابل فیبر نوری S ، پیروی از تکنیک های مناسب برای اطمینان از حداکثر عملکرد و طول عمر مهم است. کابل باید با یک چشم کشنده چرخان کشیده شود تا از لگد زدن جلوگیری شود و به حداقل رساندن تنش بکشید.

شعاع خم کابل باید در حد قابل قبول نگه داشته شود از آسیب دیدن جلوگیری کنید . برای اطمینان از مدیریت مناسب کابل ، کابل ها باید با گیره های پلاستیکی با مناطق بزرگ وصل شوند و هرگز نباید در برابر لبه ها فشار بیاورند یا برای مسافت های طولانی آویزان شوند. فیبر

جعبه های کشش و خم های مجرای را برای تأیید شعاع خم در محدوده قابل قبول بررسی کنید. برای پشتیبانی از کابل سازمان یافته از حلقه های Bridle یا Hooks استفاده کنید.

عوامل محیطی و حفاظت

عوامل محیطی همچنین می توانند بر عملکرد کابل های فیبر نوری تأثیر بگذارند. کابل ها باید از اشعه ماوراء بنفش ، رطوبت و درجه حرارت شدید محافظت شوند.

در مناطقی که کابل ها ممکن است در معرض محیط های سخت قرار بگیرند ، باید از داخل مجرای استفاده شود. برای جلوگیری از آسیب دیدن کابل ، مهم است که در حین نصب از فشار یا فشرده سازی کابل جلوگیری شود.

گیره های کابل باید نصب شوند تا از آسیب دیدن کابل در حین کار جلوگیری شود.

پیشگیری از نگهداری و آسیب

برای طول عمر و عملکرد کابل های فیبر نوری ضروری است. برای بررسی هرگونه آسیب یا سایش و پارگی باید بازرسی های منظم انجام شود.

هر کابل آسیب دیده یا فرسوده باید بلافاصله جایگزین شود تا از آسیب بیشتر به شبکه جلوگیری شود.

برای جلوگیری از هرگونه آسیب به کابل در هنگام نگهداری ، پیروی از تکنیک های مناسب مهم است.

کابل باید با احتیاط انجام شود و هر قرقره ، صرف نظر از اندازه یا طول ، باید هر دو انتهای کابل را برای آزمایش در دسترس داشته باشد. یک ردیاب فیبر یا یاب گسل بصری و آداپتورهای فیبر لخت برای تست پیوستگی.

حداکثر طول و طراحی سیستم

تعیین حداکثر طول کابل

حداکثر طول کابل در یک سیستم فیبر نوری با نوع فیبر مورد استفاده تعیین می شود. الکترونیک فرستنده و گیرنده ، و میزان داده. فاصله ای که می توان سیگنال را بدون تخریب منتقل کرد ، به عنوان فاصله انتقال شناخته می شود.

به طور کلی ، کابل فیبر نوری تک حالته فاصله انتقال طولانی تر از کابل فیبر نوری چند حالته دارد.

حداکثر طول کابل برای ستون فقرات فیبر نوری یا LAN به طور معمول 2 کیلومتر برای فیبر چند حالته و تا 40 کیلومتر برای فیبر تک حالت است.

با این حال ، بسته به میزان داده و سایر عوامل ممکن است فاصله واقعی کوتاهتر باشد.

طراحی سیستم برای عملکرد بهینه

برای دستیابی به عملکرد بهینه ، طراحی سیستم باید طول کابل ، میزان داده و الکترونیک فرستنده و گیرنده را در نظر بگیرد.

از دست دادن سیگنال در کابل با طول کابل افزایش می یابد که می تواند منجر به خطاهای موجود در انتقال شود.

بنابراین ، استفاده از نوع صحیح کابل برای برنامه مورد نظر مهم است.

علاوه بر این ، طراحی سیستم باید مناسب باشد اتصالات ، شکاف ها ، و خاتمه برای اطمینان از انتقال سیگنال بدون از دست دادن.

استفاده از مؤلفه های با کیفیت بالا و تکنیک های نصب مناسب همچنین می تواند به به حداقل رساندن از دست دادن سیگنال و بهبود عملکرد کلی سیستم کمک کند.

راه حل های سفارشی و توصیه های تولید کننده

تولید کنندگان کابل ممکن است توصیه هایی را برای حداکثر طول کابل بر اساس نوع فیبر و برنامه مورد نظر ارائه دهند. راه حل های Custom نیز ممکن است برای برآورده کردن نیازهای خاص در دسترس باشد.

مشورت با سازنده مهم است تا اطمینان حاصل شود که طول کابل و سایر مشخصات برای برنامه مورد نظر مناسب است.

به طور خلاصه ، حداکثر طول کابل در یک سیستم فیبر نوری توسط چندین عامل از جمله نوع فیبر ، فرستنده و گیرنده الکترونیک و نرخ داده تعیین می شود.

طراحی سیستم باید طول کابل ، میزان داده ها و سایر عوامل را برای اطمینان از عملکرد بهینه در نظر بگیرد.

مشاوره با سازنده و استفاده از مؤلفه های با کیفیت بالا می تواند به به حداقل رساندن از دست دادن سیگنال و بهبود عملکرد کلی سیستم کمک کند.